English »> see below
Lopend in de straten van Pelourinho, de toeristenbuurt van Salvador. Prachtige huizen, gewoon omdat ze zo kleurrijk zijn. We volgen het geluid van de trommels. Het is dinsdagavond, wat betekent dat er overal trommels zijn. Een coole vrouwengroep vult de straten met hun gedrum, gelach, gezang en gedans.
Ik sta naast andere toeristen te filmen. Dat doet me extra bewust worden van mezelf. Waarom ook weer? We lopen richting Santo Antonio waar een concert bezig is van Geronimo. Als je naar boven kijkt, zie je de kerk en daarvoor staan mensen op trappen te dansen, te drinken. Genieten! Mijn gevoelens veranderen compleet wanneer een straatjongen mij passeert met een vuilzak om bierblikjes op te rapen. Ze verzamelen blikjes om daar geld voor te krijgen. Geen probleem, dat zag ik al vaker. Dag in dag uit werkend om op die manier toch centjes bij elkaar te sprokkelen. Maar hem dan lijm zien snuiven… vlak voor mijn neus, in zijn neus, tussen de andere, vrolijk dansende mensen… Confronterend. Ik kan het niet, om dan gewoon verder te genieten. Ik ben er gevoelig voor. Ondertussen zag ik al veel verschillende, schrijnende, gevaarlijke, angstaanjagende of vuile situaties maar het blijft triggeren. En misschien maar goed ook. Dat ik er niet onverschillig aan word.
Er zijn veel bedelaars. Vooral op de plaatsen waar toeristen komen. Logisch, nee? Toeristen zijn rondlopende dollarbriefjes en ze bevestigen ook steeds opnieuw dat beeld door geld te geven. Hoe meer toeristen, hoe meer bedelaars. Ik loop liever met de bedelaar een winkel binnen om eten te kopen. Die avond was er ook een vrouw: vuil, gebroken lach, met kapotte kleren, onhygiënisch, met wonden, heel mager, waarschijnlijk aan de drugs, bedelend, iedereen passerend, rondgaand met een open handje, in de hoop er centjes in te voelen. Terwijl ze een man passeerde met haar open hand en zielige blik, geld vragend, zei die man terwijl hij zijn armen opende: ‘Eiii!!!! Eu também sou Brasileiro’, wat betekent: ‘Heeey!!! Ik ben ook Braziliaan’ (op een toon van: ‘waarom vraag je mij dan geld?')
En hij nodigde haar uit om met hem te dansen. Niet om met haar te lachen, nee, heel respectvol. Omdat ze Brazilianen zijn en van dansen houden. Het was een mooie situatie. De vrouw – eerst onzeker maar dan stilletjesaan – sambadansend. De lach en blijdschap dat van haar gezicht afspatte: priceless, geen woorden voor.
Zie je, deze man deed wat alle mensen zouden moeten doen. Hij behandelde haar als een mens. Hij raakte haar innerlijkheid, haar spirit, haar pure zijn, wat liefde, kracht en schoonheid is, de spirit dat iedereen in zich heeft, in welke situatie die persoon zich ook bevindt. Ik ben er zeker van dat op het einde van die avond, wanneer deze vrouw haar plaatsje om te slapen op de straatstenen zou zoeken, ze vergeten zou zijn wie haar geld had gegeven. Maar dat kleine, mooie dansje dat ze had gehad, deed haar waarschijnlijk in slaap vallen met een tevreden zucht en glimlach.
English
Walking in the Pelourinho streets, the touristy neighborhoud of Salvador. Beautiful houses, just because they are colourful. We follow the sound of the drums. It’s Tuesday evening, which means drums are everywhere. A nice group of women fills the streets with their drums, smiles, singing and dancing.
I’m filming them, next to other tourists. It makes me extra conscious about myself. Why again am I doing this? We walk to Santo Antonio to attend a concert of Geronimo. If you look up, you see in front of the church a bunch of people dancing and drinking. I’m enjoying. My feelings change completely when a streetkid passes with a trashbag to collect beercans. In exchange for these cans they get little money. Didn’t have a problem with that, saw that already more than once. They are working day and night to get a little bit of money somehow. But then, the streetkid is sniffing glue, right in front of me, straight in his nose, between all the happy dancing people. I can’t. I just could not go on enjoying. I’m too sensible for this. I already saw a lot of different crazy, dirty, dangerous, bad, scary situations, but it still triggers me. Maybe that’s not a bad thing. Like this I’m not becoming indifferent.
There are a lot of beggars in the streets. Especially at places where tourists are. Logical, isn’t it? Tourists are walking dollar signs and they always confirm this image by giving money. The more tourists, the more beggars. I prefer to invite the beggar to go into a shop and buy him or her some food.
That evening there was this woman: dirty, broken smile, ripped clothes, unhygienic, with wounds, very skinny, probably taking drugs, begging, passing everybody with her open hand, hoping to feel some money in it. While passing a guy with her open hand and pathetic face, this man said while opening his arms: ‘Eiii, eu também sou Brasileiro’, which means: ‘Heeyy, I’m also Brasilian’ (saying it in a way as: ‘so, why are you asking me money?).
And he invited her to dance. He didn’t ask this so that they could laugh at her, no, it was really respectful. Because they are Brasilians and they love to dance. It was such a beautiful situation. The woman – first insecure, but then – sambadancing. The smile and happinnes that came to her face were priceless.
You see, this guy was doing what all people should do. He treated her as a human being. He enlightened her spirit and joy. Her inner, pure self which is strength, love and beauty, the spirit that everybody has, doesn’t matter which situation this person is living. I’m sure that at the end of the evening, while searching a place to sleep on the streetstones, she would have forgotton who gave her money…but that beautiful, little dance that she had had, probably made her go to sleep with a content sigh and smile.